تبادل لینک هوشمند
 |
سلام دوستان
بخاطرهفته وحدت این پست رو میذارم
البته توضیحا بگم که بین چند ده فرقه اسلامی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم فقط یک نوع اسلام آورده و یکی از اینها مورد تایید ایشان است آن هم بنا به اذعان متون همه فرق (اگرچه خودشون زیر بار نرن) آن فرقه ای است که جانشین و وصی بلافصل پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم رو علی ابن ابیطالب علیه آلاف التحیة والثناء میدونن(یعنی شیعیان اثنی عشری-دوازده امامی-) و کتاب شریف الغدیر مرحوم علامه امینی قدس سره در 22 جلد که طی 40 سال کلا از متون اهل سنت گرد آوری شده دلیل بر این ادعاست ولی توضیح اینکه اخیرا وهابیون اقدام به تلخیص و تحریف مغرضانه این منابع (وهمه منابع قدیمی که با اعتقادات خرافیشان ناسازگار است)نموده اند. جالبه بدونین که وهابی ها و حنبلی ها خدا رادارای جسم و بدن میدونن و میگن تو این دنیا نه ولی در سرای آخرت قابل رویت است!!!
بهر حال همه فرق برسر رسالت حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله وسلم اتفاق نظر و وحدت کلمه دارن .
حکایت ولادت پیامبر خدا (ص)
تولد رسول
خدا(ص) در روایت ابن اسحاق، روز دوشنبه 12 ربیع الاول «عام الفیل»دانسته شده است. این در حالی است که بر اساس محاسبه محمد حمیدالله سالروز دقیق تولد آن حضرت، 17 ربیع الاول دانسته شده است. محمد رسول خدا(ص)، شیمل، ص 11 ) قیس بن مَخْرمه گوید: من و رسول خداعام الفیل به دنیا آمدیم و برای همین جهت به ما «لِدان» گفته می‌شود ( السیرة النبویه: 142.1) بعدها خود پیامبر(ص) فرمود: روز دوشنبه روزی است که من درآن متولد شدم و در آن روز مبعوث گشتم.( سبل الهدی:226.2).محل تولدپیامبردر شعبی قرار داشت که به شعب ابیطالب مشهور بود و در پایین ابطح در فاصله یک صد تا یک صد و پنجاه متری کعبه واقع بود.محل فعلی آن‌کتابخانه و مشهور به مولد النبی (ص) است و مردمان بعدها در آنجا نماز می‌گذاردند.( اخبار مکه فاکهی: 269.3 ).امروز این شعب را شعب علی می‌نامند، جایی که روبروی صفا و مروه قرار دارد.همین جا بود که بنی هاشم زندگی می‌کردند و درسالهای فشار قریش نمی‌توانستند از این محل خارج شوند. ( اخبار مکه: 264.3).
فاکهی می‌گوید مردم مکه براین باورند که این شعب از آن بنی هاشم بود که سپس به فرزندش عبدالمطلب رسید و اومیان فرزندانش تقسیم کرد و محمد (ص) هم حق پدرش را از آنجا داشت.( فاکهی: 265.3 ).گفته‌اند که‌آن حضرت حق خود را بخشید و بیشتر یا همه شعب زمانی از عقیل بن ابیطالب بود.گفته‌اند که معراج پیامبرهم از شعب ابیطالب بوده است. (همان).واقدی از امام باقر (ع) روایت کرده است که محمد (ص) روز دوشنبه دهم ربیع الاول‌تولد یافته و اصحاب فیل در محرم آن سال بود که به مکه آمدند و میان آمدن اصحاب فیل و تولد حضرت 55 شب فاصله بوده است.ابومعشر مدنی، سیره نویس دیگر مدنی، روز تولدپیامبررا دوشنبه دوم ربیع الاول دانسته است.برخی از منابع دوازده ربیع الاول و برخی هفدهم آن ماه را روز تولد محمد (ص)دانسته‌اند.در حال حاضر، اهل سنت روز دوازدهم و شیعیان هفدهم را جشن می‌گیرند.همه منابع متفق هستند که محمد (ص) در عام الفیل به دنیا آمده است.
آمنه می‌گوید که در وقت تولد فرزندش، همراه او نوری آمد که کاخها و بازارهای شام را روشن کرد و من گردن شتران را در بُصْری می‌دیدم.او گفت: در وقت ولادت فرزندم، گویی شهابی از من سر زد که تمام زمین را روشن کرد. همچنین نقل شده است که بعد از ولادت، سرپوشی بر او گذاشتم، سرپوش به یکطرف افتاد. نگاه کردم، دیدم چشم گشوده و به آسمان می‌نگرد. ابن اسحاق می‌گوید: وقتی آمنه وضع حمل کرد، به عبدالمطلب که همراه برخی ازبزرگان قریش در حِجْر اسماعیل نشسته بود، پیغام فرستاد که فرزندی برای تو متولد شده، بیا و او را بنگر.او آمد و به غلام نگاه کرد و آمنه آنچه را که در وقت حمل دیده بود و به‌او گفته شده بود و آنچه به او در باره نامگذاری فرزندش به او دستور داده شده بود که نامش را احمد بگذار، برای عبدالمطلب بیان کرد. برای نوزاد، نام محمد و احمد و کنیه ابوالقاسم برگزیده شد.بعدها که فرزندی برای یکی از انصار به دنیا آمد، نامش را محمد گذاشت. دیگران گفتند که باید ازپیامبر(ص)بپرسیم.وقتی پرسیدند، فرمود گذاشتن نام من بر دیگران رواست.ابن اسحاق می‌گوید: [راویان] چنین می‌پندارند که عبدالمطلب او را گرفت، به داخل کعبه برد و در آنجا ایستاده دعا کرد و به خاطر آنچه به او اعطا گشته شکر گزاری نمود.پس از آن بچه را نزد مادرش آورد و به او داد و به دنبال دایه برای رسول خدا(ص) گشت.
خرگوشی در شرف النبی (متن فارسی، ص 28) نوشته است: در آن وقت (وقت تولد محمد (ص)) قریش در قحط‌های بسیار بودند، چون آمنه حامله شد به رسول (ص)، آن سال را سال فتح خواندند و زمین سبز شد و درختان بارور گشتند و عبدالمطلب هر روزمی‌رفتی و طواف خانه می‌کردی و ابن عباس گفت از دلیل حمل رسول (ص) آن بود که‌هر چهارپایی که قریش را بود در آن سال به آواز آمد و گفتند که بار گرفتند به رسول(ص) و به خدای کعبه سوگند می‌خوردند و می‌گفتند که رسول (ص) امان اهل دنیاست وروشنایی دنیا.در روایات تاریخی آمده است که در هنگام تولد محمد (ص) آثاری در اوضاع واحوال کواکب پدیدار شد. این اخبار هرچند به لحاظ تاریخی قابل اثبات نیست، اما میان مورخان بعدی اسلامی شهرت دارد. یکی از علائم آن است که ایوان کسری تکان شدیدی خورده و سیزده کنگره آن‌فروریخت.دومین حادثه آن بود که آتشکده فارس که برای هزار سال روشن مانده بود خاموش گشت.سومین حادثه خشک شدن دریاچه ساوه در ایران یا سماوه در جنوب عراق (بعضی به‌دریاچه طبریه اشاره کرده‌اند).چهارمین رسول خدا در خواب دیدن موبد موبدان بود. ابوسعید خرگوشی نوشته است: روایت کرده‌اند که آن شب که رسول علیه السلام بزاد از مادر، ایوان کسری بیفتاد وچهارده کنگره ویران شد و آتش فارس بمرد و پیش از آن به هزار سال نمرده بود و دریای‌ساوه به زمین فرو شد و موبد موبدان به خواب دید که شتری چند می‌رفتند و اسبان تازی‌را به قود می‌بردند.چون کسری از بامداد آمد از آن خواب بهراسید و تجلد می‌نمود و برآن صبر می‌کرد و فرا نمی‌نمود. پس با وزیر در میان نهاد.چون از حد برفت بزرگان لشکررا جمع کرد و تاج بر سر نهاد و بر تخت نشست و گفت: می‌دانید که شما را از بهرِ چه جمع‌کرده‌ام؟ گفتند: تا ملک بفرماید و تا ایشان در این سخن بودند نامه‌ای برسید که آتش فارس بمرد.کسری را غم زیادت گشت و ایشان را خبر داد از آنچه در خواب دیده بود واز آن هراسیده (شرف النبی (ص): 236 ) وی در خواب چنین دید که شتران عربی، اسبان سخت‌کوشی را چندان‌کشیدند تا از دجله گذشته و در سرزمین ایران پراکنده شدند.
این زمان، زمان حکومت انوشیروان بود.وی در پی تعبیر این خواب شگفت برآمد.کاهنی با نام سطیح در شام بود. انوشیروان از نعمان بن منذر حاکم عراق خواست تا کسی‌را نزد او بفرستد تا کاهن مزبور خواب موبذ موبذان را تعبیر کند. واسطه‌ای که فرستاده‌شده یک مسیحی با نام عبدالمسیح بود.وقتی عبدالمسیح به شام و شهر جابیه که محل زندگی کاهن بود رسید، سطیح در بستر مرگ افتاده بود.بلند در گوش او گفت که برای شاه مشکلی پیش آمده است. سطیح با نثر مسجع که معمول کاهنان بود به او گفت: تو ازطرف کسری آمده‌ای و در باره خرابی ایوان کسری، خاموشی آتشکده‌ها و خواب موبدموبدان می‌خواهی پرسش کنی.سپس گفت: ویرانی سیزده کنگره اشاره به حکومت‌سیزده پادشاه و تمام شدن کار ساسانی‌هاست.او همچنین گفت که دریاچه ساوه هم خشک خواهد شد و تلاوت قرآن در تهامه آشکار خواهد گردید.پس از آن از دنیا رفت.
به نوشته ابن سعد، سالها بعد که محمد (ص) در مدینه حکومت اسلامی تأسیس کرد، مردی نزد وی آمد در حالی که لرزان بود. حضرت به او فرمودند: آرام گیر و آسوده باش.من پادشاه نیستم، کسی از قریشم که گوشت در آفتاب خشک کرده می‌خورد. به نقل ابن سعد، از امام باقر (ع) نقل شده است که پیامبر(ص) فرمود: از زمان آدم من همواره از نسلی که ازدواج شرعی می‌کرده‌اند، متولد شده‌ام و هیچ از زنا و سنت‌های جاهلی نسب مرا مخدوش نساخته و با طهارت مرا زاییده‌اند.
بازنشر از روزنامه قدس
همین که روسای مذاهب چهارگانه حنبلی-شافعی-مالکی-حنفی همه از شاگردان امام صادق علیه الصلوة و السلام بودندو به اعلمیت و افضلیت آن بزرگوار اذعان دارند نشان از این است که راه گم کرده اند و اگر پیروان این مذاهب اربعه با صداقت با خود بنشینند و کلاهشان را بدون تعصب قاضی کنند خواهند دید که باید رفرنس( مرجعی که فقهشان را از او گرفته اند) این 4 تن را بچسبند نه خودشان را.
مشخصات حضرت
اسم : جعفر
لقبها : صادق- مصدق - محقق - کاشف الحقايق - فاضل - طاهر - قائم - منجي - صابر
كنيه : ابوعبدالله - ابواسماعيل - ابوموسي
نام پدر : حضرت امام محمد باقر ( عليه السلام )
نام مادر : فاطمه ( ام فروه ) دختر قاسم بن محمد بن ابي بكر
زمان تولد : هفدهم ربيع الاول سال 83 هجري
در روز جمعه يا دوشنبه ( بنا بر اختلاف ) در هنگام طلوع فجر مصادف با ميلاد حضرت رسول . بعضي ولادت ايشان را روز سه شنبه هفتم رمضان و سال ولادت ايشان را نيز برخي سال 80 هجري ذكر كرده اند . ( 1 )
محل تولد : مدينه منوره
عمر شريفش : 65 سال
مدت امامت : 34 سال
زمان رحلت ( شهادت ) : 25 شوال سال 148 هجري درباره زمان شهادت نيز گروهي ماه شوال و دسته اي ديگر 25 رجب را بيان كردند . ( 2 )
قاتل : منصور دوانيقي بوسيله زهر
محل دفن : قبرستان بقيع
زنان معروف حضرت : حميده دختر صاعد مغربي ، فاطمه دختر حسين بن علي بن الحسين بن علي بن أبي طالب( عليهم السلام )
فرزندان پسر : موسي ( عليه السلام ) - اسماعيل - عبدالله - افطح - اسحاق - محمد - عباس - علي
فرزندان دختر : ام فروه - فاطمه - اسما كه اسماعيل ، عبدالله وام فروه مادرشان فاطمه دختر حسين بن علي بن حسين ( عليهما السلام )( نوه امام سجاد ) است . وامام موسي كاظم (عليه السلام) ، اسحاق و محمد كه مادرشان حميده خاتون مي باشد . وعباس ، علي ، اسماء و فاطمه كه هر يك از مادري به دنيا آمده اند .
نقش روي انگشتر حضرت : ما شاء الله لا قوة إلا بالله ، أستغفرالله .
اصحاب معروف امام صادق (عليه السلام) : ابان بن تغلب - اسحاق بن عمار- بريد - صفوان بن مهران - ابوحمزه ثمالي – حرير بن عبدالله سجستاني زراره بن اعين شيباني - عبدالله بن ابي يعفور-عمران بن عبدالله اشعري قمي .
روز زيارت ايشان : روزهاي سه شنبه مي باشد .
رخسار حضرت : بيشتر شمايل آن حضرت مثل پدرشان امام باقر (عليه السلام) بود . جز آنكه كمي لاغرتر و بلند تر بودند .
مردي ميانه بالا ، سفيد روي ، پيچيده موي و پيوسته صورتشان چون آفتاب مي درخشيد . در جواني موهاي سرشان سياه و در پيري سفيدي موي سرشان بر وقار و هيبتشان افزوده بود . بيني اش كشيده و وسط آن اندكي برآمده بود وبر گونه راستش خال سياه رنگي داشت .
ريش مبارك آن جناب نه زياد پرپشت و نه زياد كم پشت بود . دندانهايش درشت و سفيد بود وميان دو دندان
پيشين آن گرامي فاصله وجود داشت . بسيار لبخند مي زد و چون نام پيامبر برده مي شد رنگ از رخسارش تغيير مي كرد .
گوشه اي از حيات امام صادق ( عليه السلام )
پدرش 26 ساله بود كه او زاده شد . دوازده تا 15 سال بنابر اختلاف از عمر شريفش را درکنار جدش امام سجاد ( عليه السلام ) و نوزده سال را در كنار پدرش امام باقر ( عليه السلام ) گذراند .
پيامبر اكرم ( ص ) در خصوص انتخاب نام و لقب امام ششم فرموده است: وقتي كه فرزندم جعفر متولد شد نام اورا صادق بگذاريد زيرا فرزند پنجمش جعفراست وادعاي امامت مي كند و او در نظر خداوند جعفر كذاب است .
ابن بابويه و قطب راوندي روايت كرده اند : كه از حضرت امام زين العابدين (عليه السلام) پرسيدند كه امام بعد از تو كيست ؟
فرمود : محمد باقر شكافنده علوم است . پرسيدند كه : بعد از اوامام كه خواهد بود ؟ گفت : جعفر كه نام اونزد اهل آسمانها صادق است.امام ششم شيعيان و رئيس مذهب تشيع درسال 114 هجري قمري در سن 31 سالگي به امامت رسيد و رداي ولايت بردوش گرفت.
دوران امامت آن امام 34 سال بوده كه با اواخر حكومت امويان واوايل حكومت عباسيان مصادف مي باشد .
كه حدود هجده سال آن ( 132-114 ) همزمان با حكومت امويان و شانزده سال آن ( 148-132 ة ) همزمان با حكومت عباسيان بود .
آن حضرت با پنج تن از خلفاي بني اميه - هشام بن عبدالملي ( 125-105 ه. ق ) ، وليد بن يزيد بن عبدالملي ( 126-125 ه. ق ) ، يزيد بن وليد بن عبدالملي ( 126 ه. ق ) ، ابراهيم بن وليد (126 ه. ق"( به مدت 70 روز )) و مروان بن محمد ملقب به حمار ( 132-126 ه.ق ) و دو تن از خلفاي بني عباس ابوالعباس ( عبدالله بن محمد ) معروف به سفاح ( 132- 136 ( 137 ) ه. ق ) و ابوجعفر معروف به منصور دوانيقي ( 158-136 ( 137 ) ه. ق ) معاصر بود .
در يك دسته بندي ، زندگاني امام جعفر صادق ( عليه السلام ) مي توان به سه دسته كلي تقسيم نمود :
الف - زندگاني امام در دوره امام سجاد و امام باقر ( عليهما السلام ) كه تقريبا نيمي از مر حضرت را به خود اختصاص مي دهد . در اين دوره ( 83-114 ) امام صادق ( عليه السلام ) از علم و تقوي و كمال و فضيلت آنان در حد كافي بهره مند شد .
ب - قسمت دوم زندگي امام جعفر صادق( عليه السلام ) ازسال 114 هجري تا 140 هجري مي باشد . دراين دوره امام از فرصت مناسبي كه بوجود آمده ، استفاده نمود و مكتب جعفري را به تكامل رساند . در اين مدت ، 4000 دانشمند تحويل جامعه داد و علوم و فنون بسياري را كه جامعه آن روز تشنه آن بود ، به جامعه اسلامي ارزاني داشت .
ج - هشت سال آخرامام( عليه السلام ) قسمت سوم زندگي امام را تشكيل مي دهد . دراين دوره ، امام بسيار تحت فشار و اختناق حكومت منصور عباسي قرار داشت . در اين دوره امام دائما تحت نظر بود و مكتب جعفري عملا تعطيل گرديد .
منبع : سایت سبطین
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط: مطالب و مباحث دینی و مذهبی، ،
:: برچسب‌ها: حنبلی, شافعی, مالکی, حنفی, هفته وحدت, اسلام, فرق اسلامی, رئیس مذهب تشیع, ولادتحضرت رسول اکرم ص,
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: