313دلاور نستوه

  مرحوم علامه طباطبائی رضوان الله تعالی علیه در جلد 4 کتاب شریف و گرانقدر تفسیرالمیزان در اثبات اعتبار نکاح متعه (عقد موقت یا همان صیغه) در برابر علمایی که قائل به این شریعه الهی نبودند بحثی را در رابطه با تفاوت معنای لغوی و فقهی الفاظ قرآن مطرح کرده که ذکر آن خالی از لطف نمی باشد:

علمای اهل سنت با طرح این مسئله که کلمه استمتاع در آیه شریفه "...فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً..." (...و زنانى را كه متعه كرده‏ايد مهرشان را به عنوان فريضه‏اى به آنان بدهيد...) سوره نساء آیه 24. به معنای بهره بردن و کامجویی است نه اینکه معنای خاص(عقد موقت) از آن برداشت شود و بنابراین نکاح متعه را رد می کنند.

 علامه طباطبائی ره در پاسخ به سوال این دسته از علما بحثی به مضمون ذیل دارد که مشروحاً بیان می گردد:

 رسوم و سنت هایی که در عهد نزول قرآن در میان آن مردم با اسماء خاص رایج بوده در قرآن هم برای امر و یا نهی از آن رسوم از همان اسماء استفاده گردیده است. به عنوان مثال معنای لغوی کلمه حج به معنای قصد کردن است اما امکان ندارد کسی از قرآن این معنا را دریابد که مراد از حج ، قصدکردن باشد. زکات در لغت به معنای پاک گردید یا افزوده گردید می باشد اما در معنای فقهی به حدنصاب اموال نه گانه ذکر شده در فقه دلالت می کند. یا صلوة به معنای دعاست اما در قرآن از صلوة تحت عنوان نماز یاد شده است. و همین طور است در باب سایر کلمات مانند بیع ، ربح ، غنیمت و ... علامه طباطبایی ره در ردّ ادّله علمای اهل سنت گفته است که استمتاع نمی تواند در آیه 24 سوره نساء به معنی بهره بردن باشد بلکه به معنای نکاح متعه می باشد. چرا که این کلمات به قدری در معنای فقهی آن استعمال شده اند که دیگر شنونده از آن به معنای لغوی اراده نمی کند. خواه این شدت استعمال از طرف حضرت حق باری تعالی باشد و یا از طرف مسلمین. در هر حال دیگر آن کلمه به معنای لغویش به کار نمی رود. مثلا آیا می توان هر کس رهبری چند نفر را بر عهده گرفت به او بگوییم امام جماعت؟ قطعا نه. چرا که امام جماعت به فردی گفته می شود که پیشوای نماز مسلمین می باشد.

حال برگردیم به بحث خودمان در رابطه با اینکه عده ای لفظ امام را به افراد غیر معصوم اطلاق می کنند:

نظر به مطالب فوق نتیجه می گیریم که استدلال آن دسته از افراد که می گویند منظور ما از استعمال لفظ امام برای فرد غیر معصوم در معنای لغوی آن یعنی پیشوا است کاملا باطل است. اگر هم منظورشان از امام در این مورد معصوم بودن مشارٌ الیه است به معنی این که  دقیقا مثل دوازده امام باشد، بدعت آشکار و زیاد کردن تعداد امامان معصوم است که در روایات تصریح شده که تعداد جانشینان پیامبر اکرم (ص) به تعداد نقباء بنی اسرائیل 12 عدد است نه بیشتر و نه کمتر.پس به معنی جانشین نمیشود گفت به معنی امام معصوم هم گفتنش، کفر محض است چرا که امام عصر ماعج حی و ناظر بر این مسائل است و غیبت در مقابل ظهور قرار دارد نه در مقابل حضور. صرف غایب بودن دال بر عدم حضور امام زمان عج تعالی فرجه الشریف ارواحنا له فداء نمی باشد. کوتاه سخن این که لفظ امام نیز همانند سایر الفاظ دارای بار معنایی فقهی خود می باشد و شنونده هم از آن مقصودی جز همان معنای فقهی در نمی یابد. مغلطه ای که این افراد در استعمال لفظ به معنای لغوی آن (امام یعنی پیشوا) به کار می برند ، شبیه همان مغلطه ای است که برخی در رد نکاح متعه می نمایند. 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: